REVENGE

“คุณพ่อออ!! คุณแม่!! ฮือออๆ”

หนุ่มน้อยผมสีขาว วัยแปดปี หน้าเต็มไปด้วยเลือดปนน้ำตา ตะโกนอย่างสุดเสียงขณะที่กำลังเรียกร่างไร้วิญญาณของพ่อแม่

“เดซี่!! เคที่!! ตื่นขึ้นมาเล่นกับพี่เดี๋ยวนี้น้าาาาา! “

เด็กน้อยเรียกน้องสาวฝาแฝดที่นอนจมกองเลือดอยู่ในอ้อมกอดพ่อแม่

“ยังรอดอยู่อีกหรอไอ้หนู”

ชายร่างยักษ์ในชุดเครื่องแบบสีเขียวเข้มของกองทัพประเทศฮาติพูดขึ้นพร้อมมองไปที่เด็กน้อยผมสีขาวที่กำลังร้องไห้ข้างศพของครอบครัว

“ฮ่าาาาๆๆ หน้าพ่อแม่แกตอนร้องขอชีวิตเนี่ย เห็นแล้วโคตรฟินเลยหว่ะ ไอหนู แกก็ทำมั่งสิ่ ร้องขอชีวิตแบบพ่อแม่แกหน่อย”

ชายร่างยักษ์หัวเราะขณะที่กำลังเอาปืนพกจ่อไปที่หลังหัวของเด็กน้อย

“ทำไมแกต้องฆ่าพ่อแม่เราน้องสาวเราด้วย พ่อแม่เราไปทำอะไรให้แก!”

เด็กน้อยหันไปหาชายร่างยักษ์ด้วยความโกรธ จนตาขาวเปลี่ยนเป็นสีแดงฉาน

“ว้าวว หน้าตาใช้ได้นี่ โกรธฉันหรอ ฮ่าาๆๆ เด็กอย่างแกจะไปทำอะไรได้วะร้องขอชีวิตสิ่ ร้องขอชีวิตหน่อย ให้ฉันได้เห็นใบหน้าแบบนั้นหน่อย ฮ่าาๆๆ”

ปั้งง!! ชายร่างยักษ์ยิงปืนเฉียดไปที่แก้มของเด็กน้อย

“ร้องขอชีวิตเส้ ไอหนู แกกำลังจะโดนลูกกระสุน ที่ทะลุผ่านได้ทุกอย่าง พลังของฉันอยู่นะเว้ยย!! ร้องขอชิวิตเร็วเข้า!”

“เราจะฆ่าแก เราจะฆ่าแก!!”

เด็กน้อยพูดออกมาพร้อมจ้องหน้าของชายร่างยักษ์ โดนไม่รู้สึกกลัว

“ฮ่าาๆๆๆ แกนี่มันตลกดีหว่ะ ฉันจะทำให้แกร้องขอชีวิตเอง”

ผัวะๆๆ!“ร้องออกมาสิ่วะ!! ขอชีวิตสิ่เว้ยย!!” เด็กน้อยกระเด็นถอยหลังจากแรงหมัด

“เราจะฆ่าแก เราจะฆ่าแกให้ได้!!”

เด็กน้อยกัดฟันกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ พลางลุกขึ้นยืน

“ดื้อจริงๆเลยนะแก งั้นก็ชั่งมันฉันไปเล่นกับคนอื่นดีกว่าเสียเวลา กับแกนานเกินไปแล้ว”

นายทหารชักปืนจ่อไปที่หัวของเด็กระยะห่างออกเมตร2เมตร ที่กำลังจ้องหน้ามาที่เค้าอย่างไม่กระพริบตา

“ลาหล่ะ”

ปังงง!! นายทหารยิงปืนที่จ่อหัวอยู่ แต่กลับต้องตกใจจนตาค้าง เมื่อเด็กผู้ชายผมขาวตรงหน้าเอี้ยวคอหลบกระสุนของเค้าไปแบบสบายๆ

“อะไรกัน!?? มันทำได้ยังไง พลังตื่น ขึ้นมาหรอ จากส่วนไหน เอฟเฟคอะไร?!”

นายทหารตกใจจนตาค้าง

“พลังอะไรของแก? กระสุนที่ว่าทะลุทุกอย่างของแกมันช้าเองต่างหาก”

เด็กหนุ่มตอบ

“ช้าหรอ? เข้าใจหล่ะ ดวงตาสิ่นะคงเป็นเอฟเฟคมองเห็นทุกอย่างเป็นสโลวโมชั่น”

“ดวงตาหรอ?สโลวหรอ?ไม่รู้หรอก แต่เราจะฆ่าแกให้ได้”

“มองเห็นทุกอย่างช้าลง แต่ถ้าร่างกายหลบไม่ทันก็แค่นั้นแหละ ฮ่าๆๆๆ”

ฟุบบบ นายทหารพุ่งตัวพร้อมกับชักปืนจ่อหัว

“ระยะนี้จะหลบทันมั้ยไอหนู!!”

ปั้งง!! เสียงปืนดังขึ้น แต่คนที่ล้มลงไปที่พื้นกลับเป็นชายร่างยักษ์ที่กำลังออกตัวพุ่งไปหาเด็ก

“นี่แกเลวขนาดที่จะฆ่าเด็กเลยหรอ!! มาร์คัส!!!”

ต้นเสียงของปืนที่ยิงออกไปพูดขึ้น

“ที่สถานสงเคราะห์ยัยแก่หนังเหี่ยวไม่ได้สอนอะไรแกเลยรึไงวะ!!”

ชายรูปร่างกำยำสูงเกือบสองเมตร ผมสีแดงเสยขึ้นไปถึงด้านหลังหัว ผิวสีดำแดง นัยน์ตาสีเทา ไม่ใส่เสื้อ ใส่เพียงกางเกงขาสั้นปิดเข่า โชว์ให้เห็นถึงกล้ามเนื้อแน่นๆเหมือนกับผ่าการฝึกมานานนับสิบปี ตะโกนขึ้น

“แค่กๆ หืออ? ดีโน่เองหรอเนี่ย ไม่ได้เจอกันนาน ตั้งแต่ที่แกหนีออกจากสถานสงเคราะห์เด็กกำพร้า”

นายทหารพูดขึ้นพลางลุกขึ้นยืน หยิบกระสุนที่ถูกยิงเข้าที่ท้องออก

“ฉันหนีออกมาเพราะไม่อยากเป็นทหารเลวๆแบบแกไงไอโง่เอ้ย!!” ดีโน่ตอบ

“ถ้าฉันไม่มีเกราะกันกระสุนนี่คงตายไปแล้ว แกคิดจะฆ่าเพื่อนสมัยเด็กเลยหรอดีโน่ ฮ่าๆๆ”

“ไม่ต้องห่วงหรอก เพราะแกได้ตายอยู่ตรงนี้แน่ๆ แกทำให้ฉันโกรธสุดๆเลยหล่ะ”

“อย่างแกนะหรอดีโน่ จะฆ่าฉัน ฮ่าาๆๆ ฉันที่เป็นอันดับ10ในโรงเรียนฝึกทหารเนี่ยนะ ขำเป็นบ้าเลยหว่ะ ฮ่าาาๆๆๆๆ”

“ขี้โม้เหมือนเดิมเลยนะ”

ฟุบบๆๆ ดีโน่ถีบอากาศพุ่งตัวตรงไปยังมาร์คัส ฟึบๆๆๆๆ ดีโน่หมุนตัวกลางอากาศเพื่อเพิ่มแรงเตะ ตึงง หน้าแข้งดีโน่ปะทะกับมือซ้ายของมาร์คัส

“เบาหวิวเลยน้าาาดีโน่ จะฆ่าฉันต้องออกแรงมากกว่านี้นะ พลังจากเท้าขวา เอฟเฟคเพิ่มความเร็วจนเตะอากาศได้ ทำได้แค่นี้เองหรอ น่าผิดหวังจัง”

“นั่นความเร็วแค่10%เองนะ”

ดีโน่ตอบพร้อมกับเตะหน้าของมาร์คัสด้วยขาซ้าย ป๊าปปป! แข้งซ้ายเข้าที่หน้ามาคัสกระเด็นไปชนกำแพงทะลุออกไปนอกบ้าน

“ขอโทษที่ทำบ้านนายเป็นรูนะหนุ่มน้อย”

ดีโน่หันไปพูดกับเด็กน้อยที่ยืนการต่อสู้อยู่ “ตอนนี้นายคงยังสู้ไม่ได้ ฉันจะจัดการมันแทนนายเอง ไปหาที่หลบก่อนหนุ่มน้อย แล้วก็พกนี่ไว้ด้วย ถ้าพวกชุดเขียวจะมาทำร้ายก็ยิงมันเลย เล็งที่หัวนะ พวกมีพลังในส่วนตั้งแต่คอขึ้นไปมันหายากหน่ะ ถึงมันจะดูไม่ดีที่สอนเด็กฆ่าคนก็เถอะนะ555 เสร็จนี่แล้วฉันจะไปตามหานาย”

ดีโน่ยิ้มพร้อมยื่นปืนให้เด็กน้อย

“เราจะอยู่ที่นี่ เราจะไม่หนีครอบครัวเราอยู่ที่นี่เราจะไม่ไปไหน”

“แป่วว เด็กดื้อนะเนี่ยเราหน่ะ5555 แคทท!! อยู่แถวนี้มั้ย”

ดีโน่ตะโกนแรกลูกน้องคนสนิท

“อยู่ค่าาาาา มีอะไรให้รับใช้คะคุณดีโน่”

หญิงสาวผมบ๊อบสีบลอนด์ ตาสีฟ้า

ผิวขาวสวย โผล่หัวออกมาจากรูกำแพงที่ดีโน่เตะมาคัสกระเด็นออกไป

“ช่วยดูแลเด็กคนนี้กับเอาร่างครอบครัวเค้าไปฝังทีนะ”

“รับทราบบค่าา!!” แคทตอบ

“มาสะดีดสะดิ้งอะไรแถวนี้วะยัยโสเถนีฝรั่ง!!” มาร์คัสลุกขึ้นเดินเข้ามาทางด้านหลังกำหมัดซ้ายจะชกไปที่แคท

“เรียกใครโสเภณียะ!!!”

แคทโกรธจัด ฉึบบ แคทใช้สันมือขวาปาดไปที่หน้าของมาร์คัสในแนวขวาง

“อ๊ากกกก!!” มาร์คัสร้องลั่น เลือดพุ่งออกจากรอยแผลที่ใบหน้า

“มือขวา ความคม แก หรือว่า..

แคทเทอรีน!!” มาร์คัสพูดพลางใช้มือซ้ายอุดแผล

“นึกว่าใคร รุ่นพี่สุดกระจอกมาร์คัสนี่เองหรอ พลังที่มือซ้าย เอฟเฟคทะลวงสินะ กระจอกเป็นบ้า” แคทพูดขณะที่โกรธจัด เดินเข้าหามาคัสคิดจะเอาชีวิต

“แคท!!! ฉันบอกให้เธอมาดูแลเด็กไง” ดีโน่ตะโกนดุ

“ได้เลยค่าาา คุณดีโน่สุดหล่อ”

แคทหันมาตอบดีโน่พร้อมเปลี่ยนอารมอย่างรวดเร็ว แล้วเดินไปหาเด็กน้อยผมสีขาว ตาสีดำ ตาขาวเป็นรอยเส้นเลือดสีแดงเข้มจะเกือบจะกลบสีขาวหมด

“พาเค้ากลับฐาน แล้วกลับมาเอาศพไปฝัง ฉันจัดการมาคัสเสร็จจะตามกลับไป”

“สัญญานะคะว่าแค่มาคัสคนเดียว” แคทพูดด้วยความเป็นห่วง

“รู้แล้วน่า ตอนนี้เรายังสู้กับทั้งกองทัพไม่ได้หรอก” ดีโน่ตอบ

ตุบ แคททุบที่หลังคอของเด็กน้อยสลบไป แล้วพาตัวกลับฐาน

“มาต่อกันเถอะมาร์คัส”

“ฉันจะฆ่าแก แล้วไปฆ่ายัยโสเภณีนั่นต่อ” มาร์คัสพูดด้วยความโกรธ

“แกไม่รอดไปจากตรงนี้หรอก”

“ฮ่าาาาๆๆ แกนะหรอ หนีออกไปจากสถานสงเคราะห์ ไม่ได้เรียนในกองทัพต่อ คงจะใช้พลัง ขั้นที่สอง ไม่ได้หรอก ฮ่าาๆๆ จะสอนให้นะ ขั้นที่สอง คือการส่งเอฟเฟคของพลังจากอวัยวะ ไปที่อาวุธที่ติดตัวเราจนกลายเป็นเหมือนอวัยวะชิ้นนึง ของชั้นคือปืนพก ปืนพกบวกกับเอฟเฟคทะลวงจากพลังที่มือซ้าย

ก็จะได้ปืนที่ยิงทะลุทะลวงได้ทุกอย่างยังไงหล่ะ ฮ่าาาาๆๆๆ”

ปั้งๆๆ มาคัสพูดไม่ทันจบหยิบปืนพกขึ้นมายิงไปทางดีโน่3นัด แต่ดีโน่ใช้ความเร็วหลบกระสุนทั้งหมด แล้วพุ่งตัวเข้าหามาร์คัส

“จะบอกให้เอาบุญนะ ฉันปลดล็อค แล้วหว่ะ”

ป๊าปปปปๆๆๆ ดีโน่จัดลูกเตะคอมโบซ้ายขวาเข้าที่หัวของมาร์คัสไม่ยั้ง หัวของมาร์สเด้งไปเด้งมาไม่หยุด

“อ๊ากกกกก ปลดล็อคอะไรของแกวะ พอได้แล้ววว อย่าทำฉันเลยยยยย

อ่อกๆๆๆ”

“ร้องขอชีวิตสิ่มาร์คัส เหมือนที่แกบอกให้เด็กนั่นทำ”

“ขอร้องหล่ะคุณดีโน่ ขอร้องหล่ะปล่อยฉันไปเถอะนะ” มาร์คัสพูดพร้อมร้องไห้ไปด้วย เลือดไหลอกกมาจากตา หู จมูกปาก น่ากลัวจนดูไม่ได้

ฉึบบ เสียงหน้าแข้งของดีโน่เตะด้วยความเร็วจนลูกเตะคมเหมือนใบมีดเฉือนผ่านคอของมาร์คัส มาร์คอหลุดออกจากบ่าขณะที่เสียงร้องยังไม่สิ้นไป

“ดี…..โน่…..”

“ฉันไม่ใจดีกับคนอย่างแกหว่ะ”

เลือดพุ่งกระฉูดออกจากร่างกายที่ไร้หัวของมาร์คัส เลือดนองเต็มพื้นเป็นภาพที่สยดสยองที่สุดเท่าที่ชีวิตของทหารกองหนุน นับสิบนายเดินมาพบ

“ถ้าพวกแกไม่อยากตายแบบนี้ ก็กลับไปซะ” ดีโน่ทำหน้าโกรธส่งจิตสังหารขู่นายทหารชุดเขียวเข้ม10นายจนฉี่ราด แล้ววิ่งหนีกลับไป จากนั้นดีโน่ก็รีบวิ่งเพื่อไปช่วยคนอื่นๆเมืองชั้นล่าง